Via Hamilton (de 4e stad van Nieuw-Zeeland, maar raar genoeg in geen enkele reisgids beschreven) zijn we zaterdag afgereisd naar National Park Village. In Hamilton hadden we 2 uur overstaptijd. We hebben langs de Waikato-rivier gelopen. Gezien alle roeiers was het net de Bosbaan in het Amsterdamse Bos. National Park Village noemen wij een gehucht. Het kent 220 inwoners, 3 straten, 1 benzinepomp met supermarkt, 1 treinstation, enkele barretjes/restaurants maar wel heel veel accomodaties. Dit is omdat het dorp zo vlak bij het Tongariro National Park ligt, waar je prachtige wandelingen kunt maken (variërend van 15 minuten tot 5 dagen).

Zondagochtend vertrok om 7 (!) uur onze shuttlebus. Eerst werden alle andere passagiers afgezet bij het beginpunt van de 19 km lange Tongariro Crossing. Duizenden mensen hadden deze ochtend hetzelfde idee. Dus het was druk met shuttlebussen en auto’s. Omdat de Crossing voor ons niet haalbaar is binnen 8 uur, hebben wij ons af laten zetten in Wakapapa Village, een andere plek in het nationale park. Om 8 uur konden we daar op ruim 1.100 meter hoogte heerlijk koffie drinken in alle rust in de zon en in een super schone lucht. Dat was een hele verademing na Rotorua. Na een kleine wandeling door bos en paarse heide, zijn we met een stoeltjeslift Mount Ruapehu (berg met hele jaar sneeuw) op gegaan. We werden op 2.020 meter hoogte afgezet. Het was toen zonnig en we konden ver kijken. Over stenen en rotsen klauterend bereikten we een mooie waterval. Het water kletterde flink. De sneeuw lag te hoog om daar ook nog heen te klauteren. Dus was het tijd voor koffie in het hoogste café van Nieuw-Zeeland. Bizar was dat er inmiddels weinig uitzicht meer was. Er hing mist en steeds als de zon er toch doorheen kwam, kwam er land in zicht. Je voelde de mist in vocht en temperatuur. Toen we met de stoeltjeslift terug kwamen, begon het zelfs te regenen. Dus besloten we maar lekker droog in Chateau Tararingo te gaan lunchen. De zelf gesmeerde lunchboterhammen werden gebombardeerd tot ontbijtboterhammen voor de volgende dag. Na de lunch klaarde het weer aardig op en maakten we nog een korte wandeling. Ook hier liepen we langs veel waterstroompjes. Om 4 uur werden we met de bus opgehaald en scheen de zon in ons dorp, dus daar hebben we nog even heerlijk van genoten. ’s Avonds hebben we prima gegeten in het tot restaurant verbouwde railwaystation. Leuk is het om te weten dat we komende vrijdag met de trein dit station zullen passeren.

Vanochtend hebben we ons opnieuw naar Wakapapa Village laten brengen, nu pas om 9 uur. Wij hebben de Taranaki Falls – wandeling gelopen. Uiteraard niet voordat we koffie hadden gedronken in de zon en we ons goed hadden ingesmeerd. De wandeling begon over de hei. Toen we in het bos kwamen werden we verwelkomd door veel cycaden (een soort krekels die we bijna in elk bos horen), enkele vogeltjes en veel waterstromen. De waterstroom volgend kwamen we bij de waterval uit. Het water plonste eerst in een soort meertje en daarna via de stenen verder naar beneden. We konden behoorlijk dichtbij komen en andere mensen namen zelfs een duik. Na de waterval liepen we door lavagebied en de heide terug naar het dorpje. Het busje haalde ons om half 2 weer op zodat we met gemak de bus naar Wellington konden halen. Na een reis van 6 uur zijn we daar nu aangekomen en zitten aan de avondborrel. Morgen maar eens rustig de dag beginnen. De wekker wordt niet gezet!